ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ

Στο τέλος του ''Ταξιδιού'' του  Αφιερώματος  της Βιβλιοθήκης Σπάρτου με ποιήματα  των διακριθέντων του 2ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης, συναντάμε την Γεωργία Παπαμιχαήλ, που τιμήθηκε με Έπαινο.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ
(ΦΙΛΟΜΗΛΑ)
ΚΟΛΩΝΟΣ - ΑΘΗΝΑ

ΣΤΑΜΑΤΑ

Περιττές οι κουβέρτες 
οι κουβέντες βαριές
κι η περηφάνια φιλάσθενη.
Μη σκεπάζεις τα δόντια
θέλω να ξέρω από που θα κρεμαστώ.
Είναι επικίνδυνες οι γλώσσες 
όταν αρχίζουν να στεγνώνουν.
Θ' ακολουθήσω τη διαδρομή 
εκείνη που έκανες
πριν μπεις στο σπίτι.
Θέλω να δω που άφησες τα χέρια σου.
Σταμάτα, σταμάτα,
σταμάτα επιτέλους να πίνεις
η στοργή τελειώνει.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Συνεχίζουμε την παρουσίαση της γραφής των διακριθέντων του 2ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης, με την Κατερίνα Παπαγεωργίου,που τιμήθηκε από την κριτική επιτροπή του διαγωνισμού με Έπαινο.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

(ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ)

ΒΟΛΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

20.3.2017

Είναι Δευτέρα.

Μιά θεωρητικά καλή μέρα.

Ίσως θα'πρεπε να είναι η πιο χαρούμενη μου έπειτα από μήνες.

Δε δίστασα να μελαγχολήσω πάλι.

Η ιδέα του πόσο αχάριστη είμαι με κάνει να θυμώνω και να ξεσπάω.

Πρώτα μου φταίω εγώ, μετά μου φταίς εσύ και μετά μου φταίει όλος ο κόσμος.

Τις  άλλες μέρες δε μου φταιει κανείς και όλα κυλούν αργά.

Όλα τα βλέπω εύκολα.

Ίσως να τα βλέπω και ωραία.

Το άγχος της επόμενης μέρας δεν μου αφήνει περιθώρια.

Σπαταλάω αρκετά δάκρυα κάθε βράδυ στη σκέψη του ''αύριο''.

Το αρνούμαι.

Κλείνω τα αυτιά μου και τα μάτια μου σφιχτά.

''Μην έρθεις πάλι, και πάλι και πάλι , και πάλι''.

Μα ηλίθια, το σήμερα είναι το αύριο που δεν ήθελες να έρθει χθες.

ΒΙΒΗ ΚΟΥΤΣΟΥΡΗ

Συνεχίζουμε το αφιέρωμα στην  γραφή των διακριθέντων στον 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό 
Ποίησης της Βιβλιοθήκης Σπάρτου και παρουσιάζουμε την Βιβή Κουτσούρη, που τιμήθηκε με Έπαινο.

ΒΙΒΗ ΚΟΥΤΣΟΥΡΗ
(ΒΕΝΘΟΣ)
ΚΑΣΣΙΟΠΗ - ΚΕΡΚΥΡΑ

Ο ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

Είναι στιγμές που όλα με δακρύζουν
λες και κρατώ στα χέρια μου τα κρίματα του κόσμου
του επίμονα ανεξόφλητου.
Θλίψη.
Εντός, εκτός κι επί τ' αυτά.
Ο θάνατος ουδέποτε χωνεύτηκε ούτε καν σε αναβράζουσα θυμηδία.
Σκέψεις κτητικές: άνθρωποι απροσπέλαστοι, θαμμένες παιδικότητες, άφθαρτοι φόβοι
και η μελαγχολία μιας ανάμνησης, που δε λέει να νυστάξει.
Παντελής ένδεια ουσιαστικών νοημάτων και υποκειμένων.
Από ρήματα ούτε λόγος: σκέφτομαι, αγωνιώ,χαζολογώ,φοβάμαι· ζω;

Είναι στιγμές που όλα σε δακρύζουν 
σαν οι αφροί να κρύβονται μήπως και δεν χορτάσεις πρώτα τον βυθό.
Έπειτα, εκεί στα ξαφνικά, σκάνε πάνω σου τρελαμένοι από χαρά
όμοια παιδιά που βγήκαν απ' τις κρυψώνες τους.
Κι όταν σύντομα πάλι χαθούν, εσύ μένεις να γλείφεις από παντού την αρμύρα τους 
πριν το δέρμα εκτεθειμένο πληγιάσει και πριν ξανά αποζητήσεις της συνήθειας τα υπόγεια.
Ματαιότητες.
Εντός, εκτός κι επί το πλείστον.
Μάταιο να σκέφτεσαι, μάταιο και να δοκιμάζεις να μην σκεφτείς.
Μα μπορείς αν θες να ονειρεύεσαι κι επιβάλλεται να 
προσπαθείς.

Αλίμονο αν γνώριζε ο νους τη φτώχεια του
και το φεγγάρι τη σκοτεινιά του.
Λοιπόν, ας κοιμηθούμε.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΑΒΟΥΡΛΗΣ

Η Βιβλιοθήκη Σπάρτου συνεχίζει το αφιέρωμα στους διακριθέντες 
του 2ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης 
με την παρουσίαση ποιημάτων τους και τον Ανδρέα Δαβουρλή, που τιμήθηκε με Έπαινο .

ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΑΒΟΥΡΛΗΣ
(REVIVAL)
ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΑΤΤΙΚΗΣ


TRANSITO 

Σαλπάραμε νύχτα ασέληνη,
τρεις χειμώνες θάμπος...
ανάμνηση  οι αγκαλιές του κόσμου,
ου αποχαιρετισμού...
Μικρές φωτογραφίες , στιγμές αγαπημένες
γεμάτη η καμπίνα,
μαζί με τις "γοργόνες"...
Μπουένος Άυρες,
Αμστερνταμ,
Βαλένθια,
Μανταραμπάς...
Όλα με φωτιά ,δάκρυα
 και ατσάλι δεμένα.
Σκλήρυνε το δέρμα,ρυτίδιασε η νιότη μου,
ντύθηκαν οι λύπες,το χονδρό επενδύτη
και ο νόστος πνίγεται στο ποτό
να μη θυμάται .
Κρύφτηκε η χαρά στα βρεχάμενα
 πίνοντας θάλασσα,
μέρες ανέφελες γίνηκαν όνειρα...
όλοι,σκέφτομαι, μ'έχουν ξεχάσει
ακόμη κι ο άγγελος μου ,
πήρε τη λάντζα σαλπάρισε ,
άλλον ναυτικό παραστέκει,
περιμένω τα ξέμπαρκα χρόνια,της στεριάς,
μια γιορτή να κάνω ,ενα Πάσχα ,
ένα δεκαπενταύγουστο...
σ'ένα γλέντι να βρεθώ, σ'ένα γάμο.
Μου φαίνονται ,τόσο μακρινά,
μαγικά όλα...
μου φαίνεται ,πως γίνηκα κάβος 
κι άρμπουρο,
 πως ανασαίνω με το βιλάι ,
κάθε που πετάγεται στο ντόκο...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΒΒΑΡΗΣ

Μετά την ολοκλήρωση της παρουσίασης ποιημάτων των συμμετοχών που κέρδισαν
 τα (3) βραβεία του 2ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης, 
συνεχίζουμε με αλφαβητική σειρά, την παρουσίαση της γραφής των (5) τιμητικών Επαίνων.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΒΒΑΡΗΣ
( ΒΡΥΣΕΑΤΗΣ)
ΣΠΑΡΤΗ ΛΑΚΩΝΙΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ

Όταν καθόμουν βαθειά στην πολυθρόνα 
κι απέναντι μου καρφωμένος ο παππούς
ήξερα πως 
γινόμουνα παιδί.
Θα μου 'λεγε ιστορίες
κρατώντας μαχαίρι ματωμένο.
Έκλαιγαν τα σωθικά, έκαιγαν τα χέρια.
Εικόνες έγδερναν τον κόσμο του.
Του σκούπιζα ανελλιπώς δάκρυα ιδρώτα.
Το ξέρω.
Μέρα και νύχτα τραγωδίες παίζονται άθλια σκηνοθετημένες.
Τα ρούχα πενιχρά.
Τώρα αγυάλιστος, απαρατήρητος στις εσοχές του χρόνου
βαθύτερα χωμένος 
τις στάχτες της παλαιάς φωτιάς μαζεύει 
με πηρούνι.
Σκοτώσαν τους νεκρούς αδιάβαστοι να πάνε.

Κι εγώ, παππού μου , γέρασα
στο ίδιο πιάτο τρώμε.

Ανοίγω το παράθυρο και μαζεύω μήλα.

ΔΑΦΝΗ ΚΟΥΜΟΥΛΗ

Κάπου στα μισά του αφιερώματος  των ποιημάτων που έστειλαν οι διακριθέντες στο 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης συναντάμε την Δάφνη Κουμούλη.


3ο ΒΡΑΒΕΙΟ
ΔΑΦΝΗ ΚΟΥΜΟΥΛΗ 
(ΦΑΙΔΡΑ)
ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΧΑΛΚΙΔΑΣ - ΕΥΒΟΙΑ


ΠΑΝΤΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ


Εκείνο που βλέπεις στην άκρη της μέρας
δεν είναι ο ήλιος που δύει,
είναι η δική μου λατρεία 
που βουτάει στην ασάλευτη άβυσσο.


Δακρύζω σαν σύννεφο
δες με...

Το ρηχό ανέμισμα στου φορέματος την πτυχή
δεν είναι χορός που ζήλεψα μια νύχτα,
είναι η ανάσα που λιγώθηκε,
όταν γυμνή μια ψυχή
αγαπήθηκε  με το εφήμερο.

Κι αν τα μάτια κατεβάζω,
μην το θαρρείς μισοφέγγαρο της θύελλας,
είναι το φθινόπωρο 
που πάντα έρχεται στο τέλος...

ΙΩΑΝΝΑ ΚΡΑΝΙΤΗ

Η Βιβλιοθήκη Σπάρτου συνεχίζει το αφιέρωμα στους διακριθέντες του 2ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης,
παρουσιάζοντας ποιήματα τους.

2ο ΒΡΑΒΕΙΟ
ΙΩΑΝΝΑ ΚΡΑΝΙΤΗ
(ΙΚΑΡΟΣ)
ΚΑΛΛΙΘΕΑ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Μια σκονισμένη ανθρωπότητα
με απέραντες απόκρημνες ακτές και στοιχειωμένα δάση
με απύθμενους ωκεανούς και ανελέητους ορίζοντες
μια σκονισμένη κι αφρόντιστη θλίψη.
Στην μέσα άκρη του ματιού σου το φως
δάκρυ που διατηρείται ανέπαφο, υγρό και λαμπερό
στο πέρασμα του αδιάκοπου χρόνου.
Δεν θέλω να μ’ αγαπάς, δεν το αντέχω.
Βαραίνουν τα φτερά μου και τον άνεμο φοβούνται.
Κάθε που σε θωρώ σμιλεύεται και πιο βαθιά η ανάγκη μου,
θεριεύει σαν πιο ξεδιάντροπα η σιωπή μου.
Δεν θέλω να μ’ αγαπάς, δεν το μπορώ.
Φοβάμαι το χώμα που πατώ,
σαν δανεικό απ’ όσους πέθαναν το νιώθω
κι απαρηγόρητη μου απομένει η αντοχή
απαρηγόρητη και η μέσα μου αγκάλη.
Σώπασε… είναι η νύχτα μας βαθιά
κι όλοι δικοί μας απομείνανε οι φόβοι.
Σώπασε… σαν άνεμοι να φυσούν από μακριά
και σαν αγάπη ν’ ακουμπούν στα δάχτυλά μας.
Το να σωπάσω πώς να είναι αρκετό;
Στέκω, μα ησυχία δεν βρίσκει η καρδιά μου.
Ανθρώπων έργο, χάδι και αγκάλιασμα,
σφιχτά κρατάει το κορμί τη μνήμη.
Ανθρώπων έργο, θάνατοι κι απώλειες,
σωστή ενοχή ο άνεμος απόψε.
Απαρηγόρητη άφησέ μου την ψυχή.
Περαστικοί στον κόσμο ετούτο οι εαυτοί μας.
Μια σκονισμένη ανθρωπότητα κι εμείς
στάλα οδύνης στα βαθιά νερά της λήθης...

ΜΑΡΙΑ Α. ΜΙΤΛΕΤΤΟΝ

Συνεχίζοντας τις αναρτήσεις σχετικά με τα ποιήματα των διακριθέντων στο 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης , που διοργάνωσε η Βιβλιοθήκη Σπάρτου ανταμώνουμε 
την Μαρία Α. Μίτλεττον.

2ο ΒΡΑΒΕΙΟ
ΜΑΡΙΑ Α. ΜΙΤΛΕΤΤΟΝ
(ΑΣΕΛΩΠΑ)
ΠΑΦΟΣ - ΚΥΠΡΟΣ

ΑΣΕΛΩΠΑ

Επιμένω να με λες με το βαφτιστικό μου όνομα.
Ειδικά εκείνες τις πρώτες
ορθρινές ώρες,
που με θωρείς να τρέχω
με τις τσέπες γυρισμένες ανάποδα,
άστρα και βότσαλα να κυλάνε
στο χώμα.
Μόνο αν με φωνάξεις με τ' αληθινό μου όνομα,
θα γυρίσω.

Ασελώπα είπε ο παπάς.
Και τ' όνομα αυτής Ασελώπα.
Απέναντι ένας καθρέφτης
έδειχνε τ'όνομα μου
απ' την ανάστροφη.
Και τον έσπασαν.

Ασελώπα σου συστήθηκα.
Με ρώτησες την ετυμολογία.
Άλφα στερητικό και σέλας, είπα.
Και ζω σε μια παράγκα.
Χωρίς ηλεκτρικό.
Χωρίς αποτυπώματα.
Χωρίς εξάρσεις.

Ασελώπα σου συστήθηκα.
Επέμενες να βάζεις τον τόνο στη λήγουσα
και να είναι οξεία.
Επέμενες να βάζεις τον πόνο στη λήγουσα
και να είναι οξύς.
Όπως τότε, στην εποχή του Χαλκού,
που είχαμε πρωτοσυναντηθεί
με τις Σειρήνες και την Ναυσικά
στ' ακροθαλάσσι.

Ασελώπα θα με λένε στο εξής
οι σώφρονες.
Μα οι σαλεμένοι θα ξέρουν
πως ακόμα πιστεύω στη Θάλασσα,
που τραβά από τους κόλπους της τα πολύχρωμα ψάρια
με τα γέρικα χέρια της.
Ύστερα ξεπλένει τα αίματα 
και τ' απλώνει στον ήλιο
να στεγνώσουν.
Ασελώπα θα με λένε οι γνωστικοί.
Μα οι παράφρονες θα ξέρουν 
πως ακόμα πιστεύω στις βάρκες.
Τις απόστρατες βάρκες
με τα στυφά αισχύλεια ονόματα,
που κλαίνε κάθε ημέραν το αλάτι στα χώματα,
έτσι που να κυματωθεί και να τις ξαναρπάξει.

ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Η Βιβλιοθήκη Σπάρτου ξεκινάει την παρουσίαση  ποιημάτων των διακριθέντων του 2ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης. 
Θα αναρτηθεί από ΕΝΑ Ποίημα για τους δημιουργούς των τριών Βραβείων , όπως και αυτών που τιμήθηκαν με Επαίνους.

1ο ΒΡΑΒΕΙΟ

ΝΙΚΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
( Αλέξανδρος Φρόνιμος)
Βύρωνας  - Αθήνα

ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ

Με την πληγή ανοιχτή να μπαίνει φως.
Αλχημιστής του έξω κόσμου.
Με της αράχνης τους ιστούς αναμετρήθηκε
κι απέφυγε τις μαγγανείες της μητρόπολης.
Κι αντί να ζητήσει το χαμένο σπαθί στο βάθος της λίμνης,
περπάτησε στα νερά της, επιστρέφοντας το ακατόρθωτο στη μητέρα του,
την ανυπαρξία.
Οι άνθρωποι πεθαίνουνε μόνοι κι αυτός μ΄ένα βέλος
πολεμά το πλήθος του πόνου.
Κοφτερές οι γωνιές, που να σταθεί.
Κι αυτός αφουγκράζεται την καρδιά ενός θλιμμένου ξένου
και με γυμνά χέρια ξεγεννά  αμέτρητα βρέφη απ΄τη  μήτρα της ερήμου.
Άνθη. Πανέμορφα άνθη.
Όλα θα γίνουν.
Όπως δεν μπόρεσε ποτέ καμία μοίρα να προβλέψει.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 2ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΠΟΙΗΣΗΣ

Τα αποτελέσματα του 2ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης, που διοργάνωσε η Βιβλιοθήκη Σπάρτου είναι:

1ο Βραβείο 
ΝΙΚΟΣ  ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ 
(Αλέξανδρος Φρόνιμος)
Βύρωνας - Αθήνα

2ο Βραβείο 
ΜΑΡΙΑ Α. ΜΙΤΛΕΤΤΟΝ
(Ασελώπα)
Πάφος - Κύπρος

2ο Βραβείο 
ΙΩΑΝΝΑ ΚΡΑΝΙΤΗ
(Ίκαρος)
Καλλιθέα Αττικής

3ο Βραβείο
ΔΑΦΝΗ ΚΟΥΜΟΥΛΗ
(Φαίδρα)
Βασιλικό Χαλκίδας - Εύβοια

Επίσης δόθηκαν και (5) πέντε  Έπαινοι
(με αλφαβητική σειρά):

1. ΓΑΒΒΑΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
(Βρυσεάτης)
Σπάρτη Λακωνίας
2. ΔΑΒΟΥΡΛΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

(Revival)
Άγιοι Ανάργυροι  Αττικής
3. ΚΟΥΤΣΟΥΡΗ ΒΙΒΗ
(Βένθος)
Κασσιόπη- Κέρκυρα
4. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
(Ημερολόγιο)
Βόλος Μαγνησίας 
5. ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΓΕΩΡΓΙΑ
(Φιλομήλα)
Κολωνός - Αθήνα