Το αφιέρωμα στους Αιτωλοακαρνάνες Ποιητές συνεχίζει
η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΣΠΑΡΤΟΥ
με τον ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΝΑΚΑ από την Αμφιλοχία.
Το Ποίημα που θα αναρτήσουμε είναι επιλογή της εθελοντικής ομάδας της Βιβλιοθήκης,
από τα 5 (πέντε), με τα οποία ο Ποιητής συμμετείχε στον
1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης
της Βιβλιοθήκης Σπάρτου.
ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
Μια συντροφιά στο ουράνιο τέλμα της ελπίδας.
Κάποιος δάκρυσε, λίγος πόνος
και η ροή του χρόνου συνεχίστηκε.
Τα όπλα βυθίστηκαν στο νερό,
αγίασμα που θεράπευε μόνο.
Τα μάτια, τα χέρια, οι φωνές,
τι πιο επίσημο εμβατήριο.
Τι πιο απροστάτευτο,
από τον άνεμο που ξεσήκωνε τα κύματα.
Συντροφιά αθώων,
σαν σύννεφα κι ομίχλη,
παραδίδεται με ορμή στην απόσταση της θάλασσας.
Δεν γράφτηκε ποτέ η ιστορία αυτή,
ούτε καν άρχισε και τελείωσε.
Είναι μόνο ένας παφλασμός,
ένας ήχος διαφορετικός,
νύχτας ή μέρας, δακρύων ή γέλιου.
Γοερή συντροφιά
το μέλλον του κόσμου,
όσο η καμπάνα - η παράκληση
που ράγισε πριν ο ήχος της
θυσιάσει τον κόσμο.
η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΣΠΑΡΤΟΥ
με τον ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΝΑΚΑ από την Αμφιλοχία.
Το Ποίημα που θα αναρτήσουμε είναι επιλογή της εθελοντικής ομάδας της Βιβλιοθήκης,
από τα 5 (πέντε), με τα οποία ο Ποιητής συμμετείχε στον
1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης
της Βιβλιοθήκης Σπάρτου.
ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
Μια συντροφιά στο ουράνιο τέλμα της ελπίδας.
Κάποιος δάκρυσε, λίγος πόνος
και η ροή του χρόνου συνεχίστηκε.
Τα όπλα βυθίστηκαν στο νερό,
αγίασμα που θεράπευε μόνο.
Τα μάτια, τα χέρια, οι φωνές,
τι πιο επίσημο εμβατήριο.
Τι πιο απροστάτευτο,
από τον άνεμο που ξεσήκωνε τα κύματα.
Συντροφιά αθώων,
σαν σύννεφα κι ομίχλη,
παραδίδεται με ορμή στην απόσταση της θάλασσας.
Δεν γράφτηκε ποτέ η ιστορία αυτή,
ούτε καν άρχισε και τελείωσε.
Είναι μόνο ένας παφλασμός,
ένας ήχος διαφορετικός,
νύχτας ή μέρας, δακρύων ή γέλιου.
Γοερή συντροφιά
το μέλλον του κόσμου,
όσο η καμπάνα - η παράκληση
που ράγισε πριν ο ήχος της
θυσιάσει τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου