Συνεχίζεται η παρουσίαση ποιημάτων των βραβευμένων του 3ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης.
3ο ΒΡΑΒΕΙΟ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
(Πυργιάντης)
Αδάμαντας Μήλου - Κυκλάδες
*ΑΜΟΡΣΑ
Λιόγερμα Αλωνάρη…
Αγνάντι στη λόγχη του φωτός
Που χαρακώνει αναίμακτα την επιδερμίδα του πέλαου
Καρφιτσώνω τη ματιά μου στ’ ανέμελο σεργιάνι του μπάτη
Πάνω απ’ τα φουγάρα των βαποριών
Ασάλευτος - ίδια η ψυχή μου –
Στέρφους Χρόνους σμιλεύω
Στον ξερόβραχο του Αιγαίου
Ιώβειος θηρευτής του απρόσμενου
Στήνω ξόβεργα στην ουτοπική προοπτική μου
Ανοίγω τα χέρια μου/ τραγικός ικέτης/
Και κλειώ μέσα τους την εμπατή του πόντου
Κει που στεφανώνει ο ουρανός
Τα υγρά όνειρα της αλισάχνης
Νιώθω να με χαϊδεύει το Σουέλ
Της αιώνιας ερωμένης/ απότοκο αρκτικών εισβολέων/
Κουβαλά στον κόρφο του
Την προσωρινή ανάταξη των θρυμματισμένων μου ελπίδων
Καλοτυχίζω το άδηλο πεπρωμένο που με ξόδεψε
Σ’ αυτή την κουκίδα του χάρτη
Κλείνω τα μάτια, μυρίζω το χρόνο
Όπως δραπετεύει απ’ τα στραβόξυλα των ψαροκάικων
Λιόγερμα Νιόβρη…
Πώς ξέβρασε τούτος ο πόντος τόσο θάνατο;
Πόση προσφυγιά να ράψει
Η ακτογραμμή του πόνου στο στέρνο του ήλιου;
Πισωγυρίζω, κλείνω τα μάτια και βάφω με σκιά
Το κάδρο της ανθρωπιάς του κόσμου
Θαρρώ πετούν - γλάροι θαλασσόβρεχτοι - οι ενοχές μου
Γύρω απ’ τη μουσκεμένη μου αξιοπρέπεια…
*Αμόρσα: βρίσκεται ένα πρόσωπο ή αντικείμενο σε αμόρσα όταν είναι μπροστά από το κύριο θέμα και σκιάζει την άκρη του κάδρου, πχ η άκρη ενός ώμου ή μία μισανοιγμένη πόρτα
3ο ΒΡΑΒΕΙΟ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ
(Πυργιάντης)
Αδάμαντας Μήλου - Κυκλάδες
*ΑΜΟΡΣΑ
Λιόγερμα Αλωνάρη…
Αγνάντι στη λόγχη του φωτός
Που χαρακώνει αναίμακτα την επιδερμίδα του πέλαου
Καρφιτσώνω τη ματιά μου στ’ ανέμελο σεργιάνι του μπάτη
Πάνω απ’ τα φουγάρα των βαποριών
Ασάλευτος - ίδια η ψυχή μου –
Στέρφους Χρόνους σμιλεύω
Στον ξερόβραχο του Αιγαίου
Ιώβειος θηρευτής του απρόσμενου
Στήνω ξόβεργα στην ουτοπική προοπτική μου
Ανοίγω τα χέρια μου/ τραγικός ικέτης/
Και κλειώ μέσα τους την εμπατή του πόντου
Κει που στεφανώνει ο ουρανός
Τα υγρά όνειρα της αλισάχνης
Νιώθω να με χαϊδεύει το Σουέλ
Της αιώνιας ερωμένης/ απότοκο αρκτικών εισβολέων/
Κουβαλά στον κόρφο του
Την προσωρινή ανάταξη των θρυμματισμένων μου ελπίδων
Καλοτυχίζω το άδηλο πεπρωμένο που με ξόδεψε
Σ’ αυτή την κουκίδα του χάρτη
Κλείνω τα μάτια, μυρίζω το χρόνο
Όπως δραπετεύει απ’ τα στραβόξυλα των ψαροκάικων
Λιόγερμα Νιόβρη…
Πώς ξέβρασε τούτος ο πόντος τόσο θάνατο;
Πόση προσφυγιά να ράψει
Η ακτογραμμή του πόνου στο στέρνο του ήλιου;
Πισωγυρίζω, κλείνω τα μάτια και βάφω με σκιά
Το κάδρο της ανθρωπιάς του κόσμου
Θαρρώ πετούν - γλάροι θαλασσόβρεχτοι - οι ενοχές μου
Γύρω απ’ τη μουσκεμένη μου αξιοπρέπεια…
*Αμόρσα: βρίσκεται ένα πρόσωπο ή αντικείμενο σε αμόρσα όταν είναι μπροστά από το κύριο θέμα και σκιάζει την άκρη του κάδρου, πχ η άκρη ενός ώμου ή μία μισανοιγμένη πόρτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου