ΝΙΚΟΣ ΟΧΑΝΕΣ ΜΙΚΙΡΔΙΤΣΙΑΝ

Συνεχίζοντας την παρουσίαση της γραφής των διακριθέντων του 4ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης,ανταμώνουμε τον Νίκο Οχάνες Μικιρδιτσιάν, 


(2ος Έπαινος)



ΝΙΚΟΣ ΟΧΑΝΕΣ ΜΙΚΙΡΔΙΤΣΙΑΝ
( Ιάσων )
Ζωγράφου Αττικής

ΜΝΗΜΕΣ

Από κάπου πρέπει να αρχίσω 
από κάπου μακριά με κοντές κάλτσες
και κοντά παντελόνια,
όπου ο χωμάτινος δρόμος έστριβε
πίσω από το καφενείο με τις κίτρινες κορδέλες
και όπου κάθονταν κάποιοι που τους λέγαν εξόριστους
δαρμένοι και πρησμένοι από τις μπότες.

Τα παιδιά τους ανήξερα έκαναν ποδήλατο
μέχρι το απόγευμα που περνούσε ο εβραίος γιατρός
με το βαρύ τσαντάκι.
Ύστερα έπρεπε αμέσως να πάνε σπίτι
γιατί δεν κάνει να κυκλοφορούν 
όταν περνάει ο Εβραίος και οι τσιγγάνοι.

Δεν ακούγονταν κραυγές
μόνο τα ζάρια στο τάβλι
και τίποτα μακρόσυρτοι λυγμοί.

Λιγνές  γυναίκες ανησυχούσαν στις εξώπορτες
μήπως έρθει το μαύρο αυτοκίνητο
με τις γερμανικές πινακίδες.
και ήταν ανήσυχη η γειτόνισσα
που αργούσε ο αδελφός της να γυρίσει.


Απο κάπου πρέπει να θυμηθώ
τις ισορροπίες που έκανε πάνω στην στεφάνη
ο πλανόδιος ακροβάτης με μια μελαχρινή
που την έλεγαν Μαρίκα Νίνου

Κλείνουν οι πόρτες και κλειδώνονται τα μυστικά
σε ένα μάλλινο ριχτάρι πάνω από το μπαούλο.

Που είναι αυτοί που υποσχέθηκαν γλυκό κρασί και μέλι;
Και που είναι αυτοί που μας κλείδωσαν έξω
σε μια ζωή που δεν θέλαμε;