ΜΑΡΙΑ Α. ΜΙΤΛΕΤΤΟΝ

Πριν το τελείωμα του αφιερώματος στην γραφή των βραβευμένων και διακριθέντων του 4ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης σας παρουσιάζουμε την Μαρία Μίτλεττον

4ος Έπαινος

ΜΑΡΙΑ Α. ΜΙΤΛΕΤΤΟΝ
( Μερικό σέβας )
Πάφος - Κύπρος


Μοναχά στην Αρετούσα


Την ώρα εκείνη της ημέρας
που έφευγες,
είδες τα σμήνη των αγουροξυπνημένων γυναικών
που αντί να σκάσουνε και να λουφάξουν
κατά το δοκούν,
κατέβαιναν από τον Μουσαλλά
βαστώντας τα σταμνιά τους
και τον χάρτη παραμάσχαλα.
Τις κοίταξες στα μάτια.
Σε καθεμιάς τις κόρες φέγγιζε η ίδια θλίψη
που κάθονταν σε όλα τα βλαστήματα.
Θλίψη κροκίσια κι αυγινή.
Πάγαιναν ολονέν τα σάρκινα τα σμήνη,
μαυριδερές αράχνες σε σχηματισμό.
Κατά το χιόνι
ή κατά τον Κάτω Κόσμο.
«Πάμε να φέρουμε αγίασμα»,
είπε κοφτά η πιο ηλικιωμένη.
Μήτε τις ρώτηξες
μήτε σου απάντησαν.
Είχες τον νου σου μοναχά στην Αρετούσα
που όλο  άσπριζε μέσα στη μαύρη ειρκτή
και μούχλιαζαν οι ρίζες των μαλλιών της.
Την πόναγες
όσο τα νέφαλα σκεπούσανε τον ουρανό
κι όλο πυκνώνανε και μεγαλώναν.
Για κείνην βγήκες απ’ το χάραμα ν’ αναλυθείς.
Την ώρα εκείνη της ημέρας,
τ’ αλλεπάλληλα τα σμήνη γυναικών,
αντί που να λουφάξουν
κατά το δοκούν,
εκείνα προχωρούσαν.
«Πάμε να φέρουμε αγίασμα»,
αντιλαλούν.
Μασώντας τη διάλεκτο τόσο πολύ
που τους επλήγιαζε τα ούλα.
Προχώρησες κι εσύ.
Στις κόρες σου εφέγγιζε η ίδια θλίψη
που κάθονταν σε όλα τα βλαστήματα.
Μα πού υπήρχε πέρασμα για τον Απάνω Κόσμο,
αναρωτήθηκες.
Και τι παράξενος και τούτος ο Δεκέμβρης
που ξημέρωσε Πέμπτην ημέρα!