ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

 Στα μισά περίπου της διαδρομής της παρουσίασης των βραβευμένων και διακριθέντων του

 5ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης ανταμώνουμε τον Ηρακλή Παπαδόπουλο.

ΤΡΙΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ

ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

(Κωλιαρίδας)

Μεσολόγγι

Εξομολόγησις

Είπα μια φορά κι εγώ 

Nα κάνω μια έξοδο χωρίς καλλωπισμούς

Δεν άνοιξα τη ντουλάπα

Φόρεσα ότι πρόχειρο βρήκα κρεμασμένο στην καρέκλα 

Και βγήκα

Ήξερα πως θα με κοιτούσαν περίεργα 

Kι ότι τα περισσότερα βλέμματα 

Θα στρεφόντουσαν στα τρύπια παπούτσια μου

Δε μ' ένοιαξε

Το 'χα ανάγκη να με χλευάσουν

Ν' ανοίξω την πόρτα 

Χωρίς να σταθώ μπροστά στον καθρέφτη

Χωρίς να κοιτάξω αν πετούν τα μαλλιά μου

Κάθε που βράδιαζε 

Μια φωνή απ' τα μέσα μου ωρυόταν: 

«Χτένισες ποτέ τη ψυχή σου; Χτένισες ποτέ τη ψυχή σου;» 

Ε, ντράπηκα

Δεν άντεξα άλλο

Φόρτωσα στους ώμους όσο φιλότιμο μου 'χε απομείνει 

Και κίνησα για το τυπογραφείο της αιωνιότητος.

Μ' έναν πάκο από συγχωροχάρτια 

Μιας ζωής περαστικής μα κι απέραντης

Που 'χαν συλλέξει οι τύψεις μου

Για όσα δεν μπόρεσα ή δεν προσπάθησα πολύ

Τι κι αν μου 'λειπε η δίψα για ένα ακατάρριπτο ρεκόρ;

Πεινούσα κολασμένα για μιαν ακόμη επίγεια ρεβάνς

Περιπλανήθηκα άσκοπα σε πολυσύχναστες μεριές

Μα πουθενά δεν υπήρχε μια θέση για μένα

Ήταν κιόλας πιασμένες

Έτσι πήρα έναν δρόμο πλατύ κι ατέλειωτο

Θα 'ταν η τελευταία μου ευκαιρία να χωρέσω κάπου

Κάθε βήμα κι από 'νας στίχος

Κάθε πέτρα κι από 'να όνομα

Μα δεν το 'βαλα κάτω

Συνέχισα να αναζητώ

Το κομματάκι γης που θα μ' αναλογούσε

Ήθελα να γίνω σαν κι εκείνους

Τους «Ποιητές»

Που έρχονται για λίγο

Κι όμως ζούνε για πάντα.