ΒΙΒΗ ΚΟΥΤΣΟΥΡΗ

Συνεχίζουμε το αφιέρωμα στην  γραφή των διακριθέντων στον 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό 
Ποίησης της Βιβλιοθήκης Σπάρτου και παρουσιάζουμε την Βιβή Κουτσούρη, που τιμήθηκε με Έπαινο.

ΒΙΒΗ ΚΟΥΤΣΟΥΡΗ
(ΒΕΝΘΟΣ)
ΚΑΣΣΙΟΠΗ - ΚΕΡΚΥΡΑ

Ο ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

Είναι στιγμές που όλα με δακρύζουν
λες και κρατώ στα χέρια μου τα κρίματα του κόσμου
του επίμονα ανεξόφλητου.
Θλίψη.
Εντός, εκτός κι επί τ' αυτά.
Ο θάνατος ουδέποτε χωνεύτηκε ούτε καν σε αναβράζουσα θυμηδία.
Σκέψεις κτητικές: άνθρωποι απροσπέλαστοι, θαμμένες παιδικότητες, άφθαρτοι φόβοι
και η μελαγχολία μιας ανάμνησης, που δε λέει να νυστάξει.
Παντελής ένδεια ουσιαστικών νοημάτων και υποκειμένων.
Από ρήματα ούτε λόγος: σκέφτομαι, αγωνιώ,χαζολογώ,φοβάμαι· ζω;

Είναι στιγμές που όλα σε δακρύζουν 
σαν οι αφροί να κρύβονται μήπως και δεν χορτάσεις πρώτα τον βυθό.
Έπειτα, εκεί στα ξαφνικά, σκάνε πάνω σου τρελαμένοι από χαρά
όμοια παιδιά που βγήκαν απ' τις κρυψώνες τους.
Κι όταν σύντομα πάλι χαθούν, εσύ μένεις να γλείφεις από παντού την αρμύρα τους 
πριν το δέρμα εκτεθειμένο πληγιάσει και πριν ξανά αποζητήσεις της συνήθειας τα υπόγεια.
Ματαιότητες.
Εντός, εκτός κι επί το πλείστον.
Μάταιο να σκέφτεσαι, μάταιο και να δοκιμάζεις να μην σκεφτείς.
Μα μπορείς αν θες να ονειρεύεσαι κι επιβάλλεται να 
προσπαθείς.

Αλίμονο αν γνώριζε ο νους τη φτώχεια του
και το φεγγάρι τη σκοτεινιά του.
Λοιπόν, ας κοιμηθούμε.